تاریخچه سیم بکسل آسانسور – سیم بکسل آسانسوری

استفاده از ریسمان و طناب برای فعالیت های روزمره انسانها طی قرون و اعصار، قدمتی کهن دارد، شاید به ماقبل تاریخ برسد، زمانی که انسانهای اولیه برای انجام چفت و بست، اتصالات، کشیدن و حمل و بالابردن اجسام (به شیوه بالابر های امروزی) از چیزی شبیه طناب استفاده می کردند.

این احتمال وجود دارد که استفاده انسانهای پیشین از چیزی شبیه”طناب” به صورت طبیعی و از فیبر گیاهی، مانند درخت انگور، الیاف درخت خرما و امثالهم بوده، طی اکتشافی که منجر به پیدا شدن فسیلی از یک قطعه شبیه طناب“Probably two- Ply land rope of about 7mm diameter” در یکی ازغارهای“Lascaux” شد، پس از بررسی کارشناسان بر روی فسیل نشان داد که:

“قدمت وجود طناب حدود ۱۵.۰۰۰ سال قبل از میلاد تخمین زده شود.” مصریان باستان احتمالا” از اولین تمدنهایی بودند که با شیوه های گوناگون موفق به ساخت طناب از پاپیروس، پوسته های درخت خرما، کتان، نی، چرم و پوست و موی حیوانات شدند، در این صورت تولید طناب به حدود ۳.۵۰۰ الی ۴.۰۰۰ سال قبل از میلاد باز می گردد. در قرون میانه (بین قرن ۱۳ تا ۱۸) از طناب یا اصطلاحا” “Ropewalks” به جز کارهای روزمره، در معادن و دریانوردی و ساختمان سازی (به شیوه بالابر) استفاده می شد.

لئوناردو دا وینچی طراح و معمار مشهور ایتالیایی Leonardo da Vinchi طراحی دستگاه بافت طناب را تهیه کرد که مانند بسیاری از طرحها و اختراعات وی هرگز ساخته نشد.

در سال ۱۵۸۶ دومینیکو فونتانا (Domenica Fontana) موفق شد با استفاده از طناب های ضخیم و دست ساز ستون سنگی هرمی شکلی که از سنگ گرانیت قرمز تراشیده شده بود و وزن آن بالغ بر ۳۲۷.۰۰۰ کیلو گرم، با ارتفاعی حدود ۲۵.۵ متر را با کمک نیروی ۹۰۰ نفر مرد به همراه ۱۵۰ اسب و ۴۷ بالابر دست ساز، در وسط میدان سنت پیترز رم (Rome’s Sainpeter’s Square) مستقر نماید، در آن زمان حرکت دادن و بلند کردن و سر پا نگه داشتن سنگی به این عظمت و سنگینی شاهکاری بی نظیر بوده است.

سنگ ۲۵.۵ متری که در وسط میدان نصب شده است.

( در مورد این سنگ حکایت می کنند که، این سنگ گرانیت قرمز مربوط به ۱۳ قرن قبل از میلاد حضرت مسیح (ع) می باشد که در فرن اول میلادی به رم انتقال داده یافته.) و نصب آن در میدان سنت پیترز رم در زمان حکومت پاپ Siwtus V انجام شده است.

·         چه زمانی طناب های نخی و کنفی تبدیل به سیم بکسل شدند؟

سایت پارس لیفت تمام اهتمام خود را جهت گردآوری اطلاعات بکر و دست اول بکار گرفته و با تحقیقات گسترده و مداوم تلاش نموده تا در این عرصه خدمتی هر چند کوچک به خانواده بزرگ صنعت آسانسور و علاقمندان به این صنعت و تمامی جویندگان اخبار و اطلاعات علمی انجام نماید، مطمئنا” در این مسیر امکان کاستی و لغزش وجود دارد، لذا از کلیه عزیزانی که با بزرگمنشی این کاستی ها را متذکر می شوند، کمال تشکر و سپاس را دارد.

نخستین سیم بکسل تابیده شده توسط “ویلهلم آگوست ژولیوس آلبرت” “Wihelm August Julius Albert” آلمانی اختراع شد. “آلبرت به عنوان مخترع سیم بکسل شناخته می شود.”

Wihelm August Julius مخترع سیم بکسل

وی در ۲۴ ژانویه سال ۱۷۸۷ در هانوفر (Hanover) آلمان متولد شد و در ۴ جولای ۱۸۴۶ در (Clausthal) درگذشت.

در سالهای ۱۸۳۱ تا ۱۸۳۴ که ویلهلم آگوست ژولیوس آلبرت مهندس رشته معدن، مدیریت معدن نقره کارولین (Clausthal Caroline) در کوههای (Harz) را بعهده داشت.

با توجه باینکه در این معدن از زنجیر نقاله و طنابهای الیاف گیاهی با قرقره و بالابر استفاده می کردند، رطوبت معدن و اصطکاک طناب با دیوارهای سنگی و کشش آنها به دلیل از هم گسیختگی آنها باعث شده بود عمر بسیار کوتاهی داشته باشند، آلبرت در این اندیشه بود که برای این مشکل چاره اندیشی نماید، و لذا در سالهای ۱۸۳۲ الی ۱۸۳۳ با استفاده از تکنیک کهن ریسندگی، به صورت دستی رشته های مفتول فلزی را به صورت سه تایی به هم تابید تا یک رشته شود، سپس سه و یا چهار عدد از این رشته ها را با استفاده از یک رشته سیم به صورت هسته مرکزی به دور آن تابید

ساخت ترکیبی سیم بکسل با الیاف طبیعی مانند: Manila, sisal, Henequen

(الیافی که برای گونی بافی بکار می رفت یا کنف) باعث نرم و انعطاف پذیر شدن سیم بکسل شده و تا حدود زیادی از خستگی و شکستگی لایه های سیم بکسل جلوگیری می کرد. این مورد یکی از ویژگی ها و خلاقیت های فوق العاده جان آگوست روبلینگ می باشد. این طناب فلزی گرچه بسیار سفت و سخت و نسبتا” حجیم بود، اما دارای مقاومت و دوام بالایی بود.
تولید سیم مفتول در آن دوران بسیار سخت و مشقت بار بود، زیرا باید یک توده آهنی را پس از حرارت آنقدر با استفاده از چکش و سندان، ضربه زده و می چرخاندند تا این توده به مرور تبدیل به میله و سپس مفتول ضخیم و با تکرار چکش کاری آن را باریک و باریکتر کنند.سپس قطعات مفتولی را به هم جوش داده تا به رشته سیم بلندی تبدیل گردد.

برای اولین بار سیم بکسل دست ساز ویلهلم آگوست ژولیوس آلبرت( برای بالابر) به طول ۳۸۴ متر در جولای سال ۱۸۳۴ برای استفاده در معدن نقره کارولین (Clausthal Caroline) واقع در کوههای (Harz) استفاده شد.

سیم بکسل بالابری که از آن استفاده می شد، دارای قطری به ضخامت حدود ۱۷ میلیمتر بود که از سه رشته سیم فولادی بافته شده که دارای فطری حدود ۳.۵ میلیمتر بود و این سه رشته با تابیدن بر دور هسته مرکزی سیم بکسل اصلی را تشکیل داده بود.

در آن سالها سیم بکسلی که آلبرت اختراع کرد بقدری مشهور شد که تا مدتها بعد از اختراع آن، به آن “سیم بکسل آلبرت” “Albert Ropes” می گفتند.

رابرت استرلینگ نووال مخترع دستگاه سیم بکسل تاب

در همین ایام یک آلمانی دیگر به نام “آندرو اسمیت” “Andrew Smith” با استفاده با اعمال روش های گوناگون بر روی سیم بکسل “آلبرت” و با تکنیک Ropewalk سعی کرد زمختی و سفتی آنرا تا حدودی کاهش داده و شرایط استفاده از آنرا مناسبتر نماید.

یکی از اولین دستگاههای سیم بکسل تاب

در سال ۱۸۳۸ “رابرت استرلینگ نووال” انگلیسی (متولد ۲۷ ماه می سال ۱۸۱۲ در داندی اسکاتلند) “Robert Stirling Newall” که در رشته معدن مشغول تحصیل بود، طی بازدیدی از معدن نقره، از نزدیک با “آلبرت” و سیم بکسل بالابر اختراعی وی آشنا شد.

وی با الگوبرداری از شیوه سیم پیچی “آلبرت” در تهیه سیم بکسل، سعی کرد با استفاده از یک سری قرقره و چرخ دنده که به صورت انبوه در هم آمیخته شده بود و با چرخاندن کلی آنها رشته های سیم از قرقره ها باز و در نقطه کانونی با برخورد به هم ترکیب شده و طی چرخش مداوم تنیده شده و به نقطه مقابل رسیده و در آنجا بوسیله سیستمی جمع و جورتر رشته سیم ها یکپارچه شده از دستگاه خارج می شدند. نهایتا”در سال ۱۸۴۰ با تکمیل و طراحی “دستگاه تولید سیم بکسل”، موفق شد تنیدن سیم بکسل را به صورت خودکار انجام دهد.